A meditation on the nature of liberty and humanity’s unending cycles of power and ruin, between the pillars of old civilization and the destructive desire of a new era. As Coppola’s characters reach toward this new world, haunted by ambition and aspiration, Prospero's words are reminded: “We are such stuff as dreams are made on".
سرژ دنه بارها در نوشته‌هایش به قحطی"تصویر"، و در عوض انباشت "ویژوال" پرداخته بود. و فیلم تازه‌ی لانتیموس، یادآور درس‌های اوست. این که چطور می‌توان فیلمی بسازیم با ظاهری چشم‌گیر و پر آب و تاب، و بیانی نیش‌وکنایه‌دار، اما آنقدر شجاعت اخلاقی نداشته باشیم تا جهانی شخصی و راستین بیافرینیم. آنچه به چشم می‌آید، نمایشی است که ریز و درشت را به سخره گرفته و خود نیز از تماشای آن مسرور و شادکام است، بدون آنکه اندیشه‌ای عمیق و رنجی…
شیاطین و شگفتی‌ها/بادها و جزر و مدها/ در دور دست‌ها/ دریا به خواب رفته/ و تو/ همچون رشته جلبکی دریایی / که باد نوازشت می‌کند به نرمی / در بستری از شن‌ها/ می‌خرامی و رویا می‌بافی/ شیاطین و شگفتی‌ها/ بادها و جزر و مدها/در دوردست‌ها دریا به خواب رفته/ در چشمان نیمه بازِ تو امّا/ دو موج کوچک برپاست همچنان / شیاطین و شگفتی‌ها/ بادها و جزر و مدها/ دو قطره اشک کوچک/ دو موج کوچک/ تا در آنها غرق…
