تسخیر شدگان

قبلا این فیلم پناهی رو وقتی دیدم برام جذاب بود
بین کلی فیلم نیمچه رئالیستی ایرانی متفاوت بود
ولی الان که دوباره تماشا میکنم حس میکنم فیلم شروع نشده
هنوز تو پرده اولیم
مناسبات رو درک نمیکنم
تناقضات شخصیت حسین رو نمیفهمم
خواهر و برادر که مثل شمع به دورش میچرخند و نمیفهمم
نصف و نیمه بودن و نمیفهمم
ولی باید کلاه از سر برداشت برای نوع نگاه کیارستمی و پناهی نسبت به طبقات جامعه و دغدغههای اجتماعی موجود در فیلم
کارکرد این فیلم همانند آثار مبتذل کمدی ایران است که بصورت سخیفی از دهه ۶۰ استفاده میکنند
و با سانتی مانتالیسم مخاطب را گول میزنند
این فیلم پکیج کامل آنهاست. بورژوا های ابزوردش ظاهر شیک و باکلاسی دارند
چون اینها دی جی ندارند و خبری از شهرام شبپره نیست
بدون حجاب اجباری صفحه گرام ویگن و رفیعی گوش میدهند و میرقصند، همه چیز سبز و آنتیک است
و این برای مخاطب ایرانی تز با کلاسی و روشنفکری محسوب میشود
و…
توله مزدوران صادراتی مانند رسول اف و امثالهم
اپوزسیون نماهایی هستند که در راستای اهداف حاکمیت فیلم میسازند و در سیرکی خود را به موش مردگی زده و با در دست گرفتن کاسه گدایی ازاسم ایران و ایرانی برای خود پول جمع میکنند و قر میدهند
این جاهلان سوپاپ اطمینان حاکمیت هستند و با ساخت زباله های چند ساعته خود را طرف مردم نشان میدهند در حالی که اینها به سود حاکمیت است
طبیعتا آنها خوشحال میشوند که ملیجکی مثل…